Στη διάρκεια της διαμαρτυρίας τα μέλη της οργάνωσης μοίρασαν ανακοινώσεις, ανάρτησαν πανό και επισκέφτηκαν το χώρο των οχυρών.
Η Ο.Μ. Σύριζα-Π.Σ. Αίγινας σε ανακοίνωσή της σημειώνει ότι «όπως αποτράπηκε η προκήρυξη για εκμετάλλευση του χώρου το 2014 (με κυβέρνηση Σαμαρά), από την κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας και τις πρωτοβουλίες της οργάνωσής μας και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι θα ανατραπεί και το σημερινό απαράδεκτο σχέδιο κερδοσκοπικής επένδυσης με μακροχρόνια ενοικίαση (99 χρόνια), του χώρου των οχυρών της Πέρδικας, σχέδιο που είναι προάγγελος μιας γενικότερης πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη για ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, στο όνομα της δήθεν οικονομικής ανάπτυξης της χώρας».
«Μερικά κόμματα- αναφέρεται στην ανακοίνωση- δεν έχουν τη γενναιότητα να αναγνωρίσουν όταν κάτι καλό γίνεται στον τόπο, όπως η ρύθμιση για τα οχυρά που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015, αρνούνται τα πάντα, κρατούν ίσες αποστάσεις ακόμα και όταν έχουν απέναντι τους την κυβέρνηση της ΝΔ. Δικαίωμα τους, μόνο που το λογαριασμό τον πληρώνει ο τόπος και ο κόσμος».
Κλείνοντας η Οργάνωση Μελών Αίγινας του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ απευθύνει κάλεσμα σε όλη την τοπική κοινωνία για κινητοποίηση ώστε «ν' ανατραπεί το σχέδιο, έτσι ώστε τα οχυρά της Πέρδικας- ο ιστορικός χώρος που είναι από τα πιο σημαντικά παράκτια οχυρά της Μεσογείου- να αποδοθεί στην Τοπική κοινωνία, για τη δημιουργία χώρου ιστορικής μνήμης».
Λίγα λόγια για τα Ναυτικά Οχυρά
Τα Οχυρά της Αίγινας κατασκευάστηκαν, όπως και άλλα χερσαία οχυρά, όπως στο ακρωτήριο Καραμπουρνού στη Θεσσαλονίκη κ.α. για λογαριασμό του Πολεμικού Ναυτικού τη δεκαετία του 1930. να αποτελέσουν, μαζί με τις οχυρωματικές εγκαταστάσεις των Φλεβών, το κυρίως τμήμα της θαλάσσιας αμυντικής προστασίας.
Στην Αίγινα κατασκευάστηκαν δύο οχυρά, στο Νότιο άκρο του νησιού κοντά στο χωριό Πέρδικα και στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού στην περιοχή Τούρλος. Τα οχυρά ονομάστηκαν αντίστοιχα Νότιο Οχυρό Αίγινας (Ν.Ο.Α.) και Βόρειο Οχυρό Αίγινας (Β.Ο.Α.).
Όπως φαίνεται το θέμα των Ναυτικών Οχυρών απασχόλησε την Ελλάδα από το 1926, αλλά ουσιαστικές ενέργειες έγιναν μόνο από τα τέλη του 1935, καθώς τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού προέβαλαν πάντοτε την βάσιμη άποψη ότι προτεραιότητά έπρεπε να έχει η ενίσχυσή του σε θαλάσσια μέσα και όχι η…. επέκτασή του στη στεριά.
Τελικά, με Βασιλικό Διάταγμα του Δεκεμβρίου του 1935 καθορίστηκαν οι Ναυτικές Αμυντικές Περιοχές. Την κατασκευή των αναγκαίων έργων ανέλαβαν ειδικευμένοι αξιωματικοί και πολιτικοί μηχανικοί στο Πυροβολικό και στις Οχυρώσεις. Αναγκαία όμως κρίθηκε, αργότερα, από τη δικτατορία Μεταξά και η μετάκληση ξένων ειδικών συμβούλων και μάλιστα από τη ναζιστική Γερμανία.
Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1936 ήλθε ένας απόστρατος Γερμανός αντιναύαρχος για ένα μήνα και έδωσε τις πρώτες γενικές οδηγίες για την παράκτια και αντιαεροπορική άμυνα. Αργότερα έφθασαν δύο ακόμη Γερμανοί ειδικοί σύμβουλοι: ένας ταγματάρχης του Μηχανικού και ένας πλωτάρχης πυροβολητής οι οποίοι παρέμειναν στην Ελλάδα μέχρι το 1937.
Το εντυπωσιακό είναι ότι μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή από τον ελληνοιταλικό πόλεμο μέχρι και την έναρξη της γερμανικής κατοχής η συμβολή αυτών των οχυρών ήταν από ελάχιστη έως ανύπαρκτη, δικαιώνοντας πλήρως τα στελέχη του Π.Ν., που ζητούσαν τα χρήματα, που διατέθηκαν σε αυτά έπρεπε να δοθούν για θαλάσσια μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου