 |
| Η φωτό διατέθηκε από την ITF |
Όταν ο Μοχάμεντ Αίσα (Mohammad Aisha) «μπαρκάριζε» το 2017 ως υποπλοίαρχος στο με σημαία Μπαχρέιν πλοίο μεταφοράς κοντέινερ «Aman» δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το μικρό πλοίο θα γινόταν για 4 ολόκληρα χρόνια η «φυλακή» του!
Η απίστευτη ιστορία του άτυχου ναυτικού από τη Συρία έχει κάνει τον «γύρο του κόσμου» αναμεταδιδόμενη από τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, από τα οποία έγινε, την Κυριακή 25/4, γνωστό ότι η «φυλάκιση» του Μοχάμεντ έλαβε τέλος και μπόρεσε να ταξιδέψει για την πατρίδα του…
Ο ίδιος σα να μη μπορούσε να πιστέψει ότι έφτασε, επιτέλους, η ώρα να ξανασυναντηθεί με την οικογένειά του έστειλε το πρώτο μήνυμά του μέσα από το αεροπλάνο, που ετοιμαζόταν ν’ απογειωθεί από το αεροδρόμιο του Καΐρου.
Σε αυτό το μήνυμα, όπως μετέδωσε το BBC, αποτύπωσε, με δύο λέξεις, τα συναισθήματά του:
Λίγο αργότερα με ένα φωνητικό μήνυμα έγινε σαφέστερος:
«Πως νιώθω; Όπως σα να βγήκα από τη φυλακή. Τελικά επανέρχομαι στην οικογένειά μου. Θα τους ξαναδώ».
Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ του βρετανικού δικτύου η συγκλονιστική περιπέτεια του ναυτικού, που έχει επηρεάσει τη σωματική και ψυχική υγεία του, ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2017, όταν το κατασκευής 1999 «Aman», μεταφορικής ικανότητας 5094 τόνων, κρατήθηκε στο αιγυπτιακό λιμάνι της Adabiya επειδή είχε λήξει ο εξοπλισμός ασφαλείας αλλά και τα πιστοποιητικά κλάσης του πλοίου.
Το θέμα θα μπορούσε εύκολα να αντιμετωπιστεί. Όμως, οι λιβανέζοι ναυλωτές του πλοίου δεν είχαν πληρώσει για τα καύσιμα του πλοίου και οι ιδιοκτήτες του, μια «μονοβάπορη» εταιρεία με έδρα στο Μπαχρέϊν αντιμετώπιζε οικονομικές δυσχέρειες.
Και ενώ ο Αιγύπτιος πλοίαρχος του πλοίου είχε αποβιβαστεί και βρισκόταν στη στεριά, ένα τοπικό δικαστήριο κήρυξε τον Μοχάμεντ Αίσα ως νόμιμο "κηδεμόνα" του πλοίου, στο οποίο απαγορεύτηκε ο απόπλους.
Στην αρχή κανένας δεν εξήγησε στον Μοχάμεντ τι ακριβώς σήμαινε η δικαστική απόφαση αλλά άρχισε να το αντιλαμβάνεται λίγους μήνες αργότερα καθώς άλλα μέλη του πληρώματος άρχισαν να φεύγουν.
Για τέσσερα χρόνια η ζωή- και ο θάνατος- περνούσαν από το ναυτικό από τη Συρία με τον ίδιο να παραμένει μόνος σε ένα πλοίο παρακολουθώντας τα πλοία, που διέρχονταν από τη κοντινή διώρυγα του Σουέζ.
Σε αυτό το διάστημα πέρασαν από εκεί με άλλα πλοία ο αδελφός του και ένας φίλος του ναυτικός. Μίλησαν στο ραδιοτηλέφωνο αλλά ήταν πολύ μακριά για να μπορέσουν να συναντηθούν. Εκεί έμαθε, τον Αύγουστο του 2018, και τον θάνατο της μητέρας του, μιας καθηγήτριας Αγγλικών.
 |
| Η φωτό διατέθηκε από την ITF |
Όπως έλεγε το πλοίο ήταν σαν τάφος τη νύχτα. «Δεν μπορείς να δεις τίποτα. Δεν μπορείς να ακούσεις τίποτα. Είναι σα να βρίσκεσαι σε φέρετρο», έλεγε ο ίδιος στο BBC.
Όμως, ήταν υποχρεωμένος να παραμένει εκεί, απλήρωτος και με το ηθικό του να καταρρέει μέρα με τη μέρα, όπως και η ψυχολογική διάθεσή του.
Το Μάρτιο του 2020 μια καταιγίδα παρέσυρε το πλοίο περίπου πέντε μίλια (8 χιλιόμετρα) και το έφερε να προσαράξει μερικές εκατοντάδες μέτρα από την ακτή.
Ο Μοχάμεντ πίστευε ότι αυτό ήταν μια πράξη του Θεού. Τώρα μπορούσε να βγαίνει κολυμπώντας στην ακτή κάθε λίγες μέρες, να αγοράζει φαγητό και να επαναφορτίζει το κινητό τηλέφωνό του.
Δυστυχώς, αυτή η περίπτωση δεν είναι η μοναδική. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) έχει καταγράψει ότι αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο υπάρχουν περισσότερες από 250 περιπτώσεις εγκατάλειψης ναυτικών. Μόνο το 2020 αναφέρθηκαν 85 καινούργια περιστατικά εγκατάλειψης, περίπου διπλάσια από το 2019.
«Την πρώτη φορά που συνάντησα μια από αυτές τις περιπτώσεις, ήμουν απόλυτα σοκαρισμένος», δήλωσε ο Andy Bowerman, διευθυντής της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας για την Αποστολή στους Ναυτικούς. Από τη βάση του, στο Ντουμπάι έχει δει αυτό να συμβαίνει ξανά και ξανά, συνήθως για τον ίδιο συνδυασμό λόγων.
Η υπόθεση του Μοχάμεντ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καθώς τα χρέη της εταιρείας είναι πολύ μεγαλύτερα από την αξία του πλοίου, όπως επεσήμανε ο ίδιος για να προσθέσει πως «επομένως, μερικές φορές είναι πολύ πιο εύκολο να πουν στο πλήρωμα να ρίξει άγκυρα και να απομακρυνθεί»
Ο Mohamed Arrachedi της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Μεταφορές, ο οποίος ανέλαβε την υπόθεση του Μοχάμεντ τον Δεκέμβριο, είπε ότι αυτό θα πρέπει να είναι μια αφορμή για όλους στη ναυτιλιακή βιομηχανία να προβληματιστούν.
«Η υπόθεση πρέπει να χρησιμεύσει για να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για να αποφευχθούν αυτές οι καταχρήσεις σε βάρος των ναυτικών σε πλοία», δήλωσε στο BBC.
Η συζήτηση, είπε, πρέπει να περιλαμβάνει τους πλοιοκτήτες, τις λιμενικές και ναυτιλιακές αρχές και τα κράτη σημαίας.
«Αυτό το δράμα και τα δεινά του Μοχάμεντ Αίσα θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ιδιοκτήτες και όλα τα μέρη, με ευθύνες και υποχρεώσεις στο πλοίο είχαν αναλάβει τις ευθύνες τους και είχαν κανονίσει τον επαναπατρισμό του νωρίτερα».
• Οι φωτογραφίες είναι από τη Διεθνή Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Μεταφορές (ITF)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου