Χωρίς να διαπράττουμε το σοβαρό «αμάρτημα» της εισπήδησης στα χωράφια της επιστήμης, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι με τα έως σήμερα δεδομένα:
• Δεν γνωρίζουμε αν όσοι νόσησαν από τον ιό αποκτούν ανοσία (και το είδος της), δηλαδή αν εμφανίζουν αντισώματα, ούτε τη διάρκεια της ανοσίας. Η διάγνωση (αναζήτηση αντισωμάτων) είναι προφανώς αναδρομική (ορολογική) μέθοδος.
• Η εμπειρία από προηγούμενες επιδημίες και οι περισσότερες επιστημονικές εκτιμήσεις συγκλίνουν σ’ αυτό, είναι ότι θα υπάρξει σε σύντομο χρόνο ένα 2ο κύμα. Κάποιοι το τοποθετούν χρονικά στις αρχές του φθινοπώρου.
• Τα διάφορα test που κατασκευάζονται και προωθούνται στην αγορά προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε μαζικούς και σύντομους χρονικά ελέγχους, είναι άγνωστης αξιοπιστίας (λ.χ. ο αριθμός των «ψευδώς αρνητικών» αποτελεσμάτων, αν ανιχνεύουν την «υπογραφή» μόνο του συγκεκριμένο ιού ή και άλλων της ίδιας οικογένειας των κοροναϊοειδών κ.ά.). Συνήθως, η άμεση ανίχνευση, δηλαδή η αναζήτηση σωματιδίων του ιού, αντιγόνων, γονώματος είναι, ως μέθοδοι, ταχύτερες αλλά λιγότερο ευαίσθητες.
• Η παρασκευή ενός αποτελεσματικού (έναντι του ιού), ασφαλούς (από τυχόν παρενέργειες) και μαζικού (σε ποσότητες) εμβολίου, παρά τα κατά καιρούς δημοσιεύματα, απαιτεί χρόνο και έρευνα. Οι πιο σοβαρές και ταυτόχρονα αισιόδοξες προβλέψεις θεωρούν ότι θα απαιτηθεί χρονικό διάστημα πλέον του έτους.
• Λιγότερο ή περισσότερο, όλοι συμφωνούν ότι σε μια επόμενη επανεμφάνιση του ιού με όρους πανδημίας, δύσκολα θα ξαναδούμε lockdown, δηλ. την πρακτική της ευρείας – συνολική «καραντίνας», για πολλούς λόγους (οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες).
Σε πολλές χώρες (Κορέα, Κίνα) δοκιμάζονται ήδη διάφορες μέθοδοι «καταγραφής – σήμανσης» των πολιτών που ασθένησαν και ανάρρωσαν (κυρίως εφαρμογές στο κινητό τηλέφωνο), οι οποίοι απολαμβάνουν μεγαλύτερων ελευθεριών (υποθέτοντας ότι για κάποιο διάστημα εμφανίζουν ανοσία) στις μετακινήσεις, στους ελέγχους κ.α. Για τους περισσότερους από μας αυτό παραπέμπει (όχι αδικαιολόγητα) στον «Μεγάλο Αδελφό».
Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη. Ήδη υπάρχει ένας πρώτος βασικός διαχωρισμός μέσα στις κοινωνίες: σε εκείνους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (οι ηλικιωμένοι και οι πολίτες με προβλήματα υγείας ανεξαρτήτως ηλικίας) και σ’ εκείνους που δεν ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Αυτός ο διαχωρισμός είναι ήδη κυρίαρχος και στο δημόσιο – επίσημο λόγο ειδικών και μη. Για όσους ανήκουν στις ομάδες αυτές οι περιορισμοί αναμένεται να διατηρηθούν για άγνωστο ακόμη χρόνο (έστω και πιο χαλαροί) αφού εκτός της διαφύλαξης της προσωπικής υγείας τους, τυχόν ασθένειά τους θα επιβαρύνει τις δομές υγείας, το ασφαλιστικό σύστημα και την οικονομική ζωή. Οι πολίτες αυτοί ουσιαστικά θα είναι αποκομμένοι από την κοινωνία, όχι σε κάποιο λοιμοκαθαρτήριο αλλά στο ίδιο τους το σπίτι. Μια «καραντίνα» που λίγο θ’ απέχει από την «Μπαλάντα του Ναραγιάμα» του Σοχέϊ Ιμαμούρα
Ο δεύτερος διαχωρισμός αφορά την κατηγορία των «μη ευπαθών». Είναι αυτοί που νόσησαν και ανάρρωσαν και αυτοί που δεν νόσησαν. Οι πρώτοι φαίνεται να έχουν μεγαλύτερα προνόμια (στις μετακινήσεις, στην εργασία, στην αναψυχή) αν και θα απαιτηθεί η συστηματική παρακολούθηση και η επιβεβαίωση ανά τακτά χρονικά διαστήματα της ανοσίας τους. Οι δεύτεροι, αυτοί που δεν νόσησαν, θα έχουν λιγότερα «προνόμια», ενδεχομένως μικρότερες ευκαιρίες για εργασία (ειδικά αν η μορφή της εργασίας απαιτεί επαφή με το κοινό) ενώ πρέπει να αποδεικνύουν ότι είναι υγιείς (το περίφημο «υγειονομικό διαβατήριο» που συζητιέται στην Ελλάδα για τους τουρίστες), αν επιθυμούν μεγαλύτερες «ελευθερίες».
Είναι προφανές ότι οι διαχωρισμοί αυτοί είναι πρωτόγνωροι και αργά ή γρήγορα θα θέσουν στη δημόσια συζήτηση ζητήματα δημοκρατίας και δικαιωμάτων, ειδικά αν οι διαχωρισμοί αυτοί λάβουν πιο θεσμικά χαρακτηριστικά και έχουν χαρακτήρα ελέγχου, επιβολής και κυρώσεων (π.χ. πρόστιμα). Θα θέσουν, όμως, σε δοκιμασία κάθε έννοια αλληλεγγύης και συλλογικότητας, ανθρωπισμού, «κράτους πρόνοιας», εντείνοντας τον ατομισμό, τον ανθρωποφαγία, επαναφέροντας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το «Κείον Έθιμον»
Παράλληλα, θα δημιουργήσουν μια πρωτόγνωρη κατηγοριοποίηση ανάμεσα στους εργαζόμενους, ωθώντας σε ιστορικές αλλαγές στην οργάνωση της εργασίας αλλά και στα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ήδη η «τηλε-εργασία», η «τηλε-εκπαίδευση», το «ηλεκτρονικό εμπόριο», είναι «εδώ».
Ήδη σιωπηλά εγγράφονται νέοι κώδικες συμπεριφοράς και ζωής, νέες «καθημερινές συνήθειες». Όπως έξυπνα έγραψαν κάποιοι αναρχικοί «έστω κι έτσι… η μάσκα νομιμοποιήθηκε».
*"Ο Αθηναίος" είναι γνωστός πολιτικός αναλυτής, ερευνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου