Μα τι έπαθε η Γαλλική Δημοκρατία? Χάλασε? Ξεκουρδίστηκε? Είναι ποτέ δυνατόν? Επί πολλές εβδομάδες στη Γαλλία, σε όλη τη χώρα και όχι μόνο στο Παρίσι, οι Γαλλίδες και οι Γάλλοι πολίτες διαδηλώνουν επίμονα και δυναμικά εναντίον της κυβέρνησης και συγκεκριμένα εναντίον της «μεταρρύθμισης» του Προέδρου Μακρόν και της κυβέρνησής του.
Ενωμένα, μετά από πολλά χρόνια, τα συνδικάτα των εργαζομένων, μαζί με τη νεολαία και τους φοιτητές, αλλά και οι αγρότες σε όλη τη Γαλλική επικράτεια, μάχονται με οργή κατά του Νόμου που αλλάζει το συνταξιοδοτικό ηλικιακό όριο από τα 62 στα 64 έτη, φωνάζοντας πως δεν σκοπεύουν να πεθάνουν δουλεύοντας και ζητώντας από τον Πρόεδρο και την κυβέρνησή του να παραιτηθεί, ενώ ακούστηκε ξανά στους δρόμους η Μασσαλιώτιδα, ο εθνικός ύμνος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ένας ύμνος σύμβολο κατά της τυραννίας, που γεννήθηκε και καθιερώθηκε την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης και των αμυντικών πολέμων της νεοσύστατης Δημοκρατίας, καθώς οι θρόνοι Αυστρίας, Ρωσίας, Μεγ. Βρετανίας και Πρωσίας είχαν ξαμολήσει στρατό και στόλο για να πνίξουν την Επανάσταση και να επαναφέρουν τη βασιλεία.
Κι όμως δεν έχει συμπληρωθεί ούτε ένας χρόνος από την αγχώδη νίκη του Προέδρου Μακρόν εναντίον της Μαρί Λεπέν! Ήταν όμως μια αληθινή νίκη? Κι αν ήταν, ποιος νίκησε? Οι Γαλλίδες και οι Γάλλοι πολίτες νίκησαν το μαύρο πέπλο της φασιστικής ακροδεξιάς? Ή μήπως απλά ο Πρόεδρος Μακρόν, με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της ελίτ των τραπεζών και πολλών άλλων μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων των οποίων είναι ο ευνοούμενος, νίκησε για 2η φορά (και μάλιστα χωρίς ένα «ζωντανό» πολιτικό κόμμα) και πήρε το Προεδρικό αξίωμα για να περάσει όσα δεν είχε προλάβει στην πρώτη περίοδο της Προεδρίας του? Προφανώς ισχύει το δεύτερο! Ο κος Μακρόν ούτως ή άλλως δεν έχει δικαίωμα άλλης υποψηφιότητας για τη Γαλλική Προεδρία και «εκπληρώνει» τις εντολές/αποστολές που έχει αναλάβει.
Διότι αυτό δείχνει η τελευταία του επιλογή, δηλαδή το να περάσει από την πίσω πόρτα - και αγνοώντας πλήρως τις δημοκρατικές διαδικασίες – την αντιλαϊκή συνταξιοδοτική του «μεταρρύθμιση», χρησιμοποιώντας το άρθρο/πολυεργαλείο του Γαλλικού Συντάγματος (άρθρο 49, παρ.3) {1} και μάλιστα γνωρίζοντας ότι θα αντιμετώπιζε την αντίθεση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα για τον εκλεκτό της ELITE… γιατί δεν είναι το μόνο όριο της συντάξιμης ηλικίας που έκανε τους Γάλλους να ξεσηκωθούν σε σημείο μαζικής λαϊκής εξέγερσης!
Είναι και η συνολικά αλαζονική στάση του Μακρόν, που απέφυγε οποιαδήποτε συζήτηση για βελτιώσεις/αλλαγές (όπως πχ το θέμα των κλάδων που η ηλικία έχει ιδιαίτερη σχέση με τη φύση της εργασίας) και ο τρόπος με τον οποίο θέλησε να περάσει το νόμο του, υποσκελίζοντας την κοινοβουλευτική οδό! Ας μη γελιόμαστε, ο Πρόεδρος Μακρόν ξεκίνησε να πραγματοποιεί ασκήσεις κατάργησης & κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών στη Γαλλική Δημοκρατία και οι Γάλλοι πολίτες κατάλαβαν τον κίνδυνο! Η εξέγερση τους στην ουσία αφορά την αποτροπή της πολιτειακής εκτροπής! Και διαδηλώνοντας κατά εκατομμύρια θέτουν το καίριο ερώτημα: «Που είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη?». Προφανώς οι διαδηλωτές έχουν καταλάβει ότι ο κος Μακρόν είναι επικίνδυνος για τη Δημοκρατία και υπερασπίζονται το πολίτευμα, ως οφείλουν!
Ιδού λοιπόν γιατί ακούστηκε η Μασσαλιώτιδα ξανά στους δρόμους του Παρισιού και των άλλων Γαλλικών Πόλεων. Γιατί οι πολίτες αισθάνθηκαν ότι είναι συνταγματική τους υποχρέωση να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη. Όπως εξάλλου τόνισε και ο βραβευμένος Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικεττί σε άρθρο του στην εφημερίδα Le Monde με το οποίο αποδομεί την ασφαλιστική μεταρρύθμιση του "Προέδρου των πλούσιων" κου Μακρόν, οι 500 μεγαλύτερες περιουσίες στη Γαλλία εκτοξεύτηκαν μέσα σε 10 χρόνια από 200 δισ. σε 1000 δισ. Αν φορολογούνταν κατά 50% θα έφερναν στα γαλλικά ταμεία 400 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμα περισσότερο εάν η φορολόγηση διευρυνόταν στους 500.000 πλουσιότερους Γάλλους (1% του πληθυσμού) ή στο πλουσιότερο 20%. Υπογραμμίζει μάλιστα πως είναι καιρός να ληφθούν υπόψη οι κοινωνικές ανισότητες και το συνταξιοδοτικό σύστημα να επικεντρωθεί στις μικρομεσαίες συντάξεις, με μια οργανωμένη δημόσια υπηρεσία που να εξασφαλίζει την ορθή και σταθερή λειτουργία του.
Η Γαλλική Νεολαία πάντως επιμένει και ως τώρα κάνει τη διαφορά. Δεν αποχωρεί και δεν υποχωρεί. Επιμένει και διεκδικεί και δεν θεωρεί το θέμα λήξαν. Ο Πρόεδρος Μακρόν δεν είναι τόσο ισχυρός όσο νομίζει, αρχίζουν να παραδέχονται αρκετοί έμπειροι πολιτικοί αναλυτές και υπογραμμίζουν με νόημα ότι καλό είναι να μη δοκιμαστούν ακόμη περισσότερο οι αντοχές της Γαλλικής κοινωνίας..!
Τίποτα λοιπόν δεν έχει τελειώσει και όλη η Ευρώπη παρακολουθεί με αγωνία, γιατί αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται το καταστημένο της Ε.Ε., ένα καταστημένο που πιστεύει ότι μπορεί να χειραγωγεί κατά το δοκούν τη Δημοκρατία σαν μανδύα των αντιλαϊκών του μέτρων και επιδιώξεων, που θεωρεί ότι μπορεί να μεταβάλλει τους πολιτειακούς θεσμούς σε οχήματα των συμφερόντων του και να αγνοεί τη βούληση των πολιτών, που έχει την αλαζονεία να ζητά με κραυγαλέα προκλητικό τρόπο θυσίες από την πλειοψηφία για να εξασφαλίσει την αύξηση των υπερκερδών του και ταυτόχρονα για να επιτύχει την πλήρη διάλυση του κοινωνικού κράτους… Οψόμεθα εις Φιλίππους…
{1} Μετά τη συνταγματική μεταρρύθμιση του 2008, η χρήση της παραγράφου 3 του άρθρου 49 του Συντάγματος περιορίζεται σε ένα νομοσχέδιο ανά κοινοβουλευτική θητεία, με την εξαίρεση νομοσχεδίων για την οικονομία και τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, για τα οποία η κυβέρνηση δεν έχει περιορισμούς. . Όταν ο/η επικεφαλής της κυβέρνησης κινήσει τη διαδικασία, οι βουλευτές έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν πρόταση δυσπιστίας μέσα σε 24 ώρες. Εάν στηριχθεί από την πλειοψηφία των βουλευτών, ο νόμος απορρίπτεται και η κυβέρνηση καταρρέει.
Εάν δεν υποβληθεί πρόταση δυσπιστίας ή εάν αυτή δεν αποσπάσει την απόλυτη πλειοψηφία, ο νόμος υιοθετείται με την πρώτη ανάγνωση και συνεχίζει την πορεία του πίσω στη Γερουσία και μετά πάλι στη Βουλή για τη δεύτερη ανάγνωση, όπου πάλι η κυβέρνηση μπορεί να ενεργοποιήσει το άρθρο 49.3, εάν επιθυμεί.
Από το 1958, το άρθρο 49.3 έχει ενεργοποιηθεί 89 φορές (33 φορές από έναν δεξιό αρχηγό κυβέρνησης και 56 φορές από αριστερό). Το απόλυτο ρεκόρ πηγαίνει στον Μισέλ Ροκάρ (σοσιαλιστής πρωθυπουργός υπό τον Φρανσουά Μιτεράν), ο οποίος έκανε χρήση του άρθρου 28 φορές. Αντίθετα, αρκετοί πρωθυπουργοί, με μεγάλη πλειοψηφία, δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ. Η αντιπολίτευση απάντησε μόνο 47 φορές με πρόταση μομφής, αλλά καμία διαδικασία δεν οδήγησε ποτέ σε πτώση της κυβέρνησης. (Από το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών της 16ης Μαρτίου 2023)
*Ο κ. Σταυριδόπουλος είναι Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α),
Πτυχιούχος Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών Επιστημών
Απόφοιτος Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και της Ναυτικής Σχολής Πολέμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου