Ο ίδιος σε συνέντευξη, που είχε δώσει, στις 12 Αυγούστου 2018, στην Κυριακή Μπεϊόγλου για την «Εφημερίδα των Συντακτών» είχε αναφερθεί, ιδιαίτερα, στον Πειραιά, λέγοντας πως το αγαπημένο του μέρος είναι το Πασαλιμάνι.
Στην ίδια συνέντευξη είχε αναφερθεί με έμφαση στη σημασία των σχεδίων, που οφείλει να έχει ο κάθε Δήμος για την αποτελεσματική Πολιτική Προστασία σε έκτακτα φαινόμενα.
Ερώτηση: Για να μη μιλάμε όμως μόνο για καταστροφές και καταποντισμούς, ένα άλλο θέμα που είναι στο δικό σας αντικείμενο είναι και η ομορφιά της πόλης. Μεγαλώσατε στον Πειραιά, θυμάστε να ήταν ομορφότερος;
Απάντηση: Υπάρχει ένας μύθος που αναπαράγει κάθε γενιά για τον εαυτό της. Θυμάται με νοσταλγία την εποχή της νεότητας ή της παιδικής ηλικίας. Αντίστοιχα θυμάται ότι κάποτε ήταν πολύ όμορφος ο Πειραιάς και σήμερα είναι άσχημος.
Ο Πειραιάς λοιπόν των δικών μου παιδικών χρόνων είχε ένα κομμάτι που ήταν πανέμορφο -αυτό που ζωγράφισε ο Τσαρούχης στην Καστέλα- αλλά ήταν και μια πόλη ακραίας φτώχειας με λαμαρινένιους προσφυγικούς οικισμούς και χωμάτινους δρόμους.
Με πολλούς φτωχούς αλλά και με πλούσιους εφοπλιστές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν κάποτε ένα πρωί χτυπούσαν οι σειρήνες και ξεφορτώναν τα πτώματα από το ναυάγιο της Φαλκονέρας στην πλατεία Αλεξάνδρας.
Ας μην ωραιοποιούμε πολύ το παρελθόν. Και σήμερα υπάρχουν πολύ ωραίες μεριές στην πόλη.
Ερώτηση: Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος;
Απάντηση: Το Πασαλιμάνι. Εκεί όπου μένω. Χαίρομαι που πήγα σε ένα λαϊκό Γυμνάσιο σαν το 2ο Λύκειο εκεί στην Αφεντούλη.
Η συνέντευξη είχε δοθεί με αφορμή τη τραγωδία στο Μάτι και ο Νίκος Μπελαβίλας είχε καταθέσει πολλές προτάσεις για το πολεοδομικό σχεδιασμό και τα σχέδια πολιτικής προστασίας, που πρέπει να υπάρχουν και μοιραία η συζήτησε έφτασε και στον Πειραιά.
Ερώτηση: Κύριε Μπελαβίλα, γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και ζείτε στον Πειραιά. Ο Πειραιάς, μια τόσο πυκνοκατοικημένη πόλη, είναι μια περίπτωση που ίσως έχει πρόβλημα ;
Απάντηση: Υπάρχει μια αγωνία για το αν ο Κηφισός των Ολυμπιακών Αγώνων ή το νέο αντιπλημμυρικό έργο που ευτυχώς κατασκευάζεται στον Άλιμο θα αντέξουν τη μεγάλη πλημμύρα.
Ο δεύτερος μεγάλος κίνδυνος, τον ξέρουμε όλοι, είναι οι μεγάλες αποθήκες καυσίμων. Η συνύπαρξη με μια πόλη σαν το Πέραμα με μια στενωπό λίγων μέτρων ως μοναδική διέξοδο διαφυγής και με δεξαμενές καυσίμων δεξιά και αριστερά είναι μια ωρολογιακή βόμβα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί και να κάνει μεγαλύτερη ζημιά από αυτήν που είδαμε πρόσφατα.
Είναι κρίσιμη στιγμή αυτή γιατί τώρα είμαστε στο εγκρίνεται-δεν εγκρίνεται το master plan του ΟΛΠ.
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Μπελαβίλας είχε αποκαλύψει ότι οι καταστροφές στη Μάνδρα και στο Μάτι είχαν δημιουργήσει ένα προβληματισμό για την «προετοιμασία των πόλεων όπου ζούμε για τέτοιου είδους καταστάσεις».
«Και στην κλιματική αλλαγή αλλά και την ήδη υπάρχουσα κατάσταση, όπως τα καμένα βουνά γύρω από την πόλη που επιτρέπουν να μπαίνει ορμητικό και ανεξέλεγκτο το νερό των μεγάλων βροχοπτώσεων…»
«Πριν από τρία χρόνια βρισκόμουν στο Τιρόλο της Αυστρίας. Είδα πόσο έτοιμη μπορεί να είναι μια πόλη για τέτοιες καταστροφές. Αυτή η υπέροχη πόλη των δώδεκα χιλιάδων κατοίκων έχει καεί δύο φορές. Και όπως είναι στις Αλπεις, το ποτάμι της πλημμυρίζει σχεδόν κάθε χειμώνα. Πήγα ως επικεφαλής της ομάδας και ζήτησα να δω το σχέδιο της πολιτικής προστασίας», ανέφερε ο κ. Μπελαβίλας. Και πρόσθεσε:
«Βρήκα ένα γραφείο στελεχωμένο από δύο ανθρώπους. Εναν πυροσβέστη και έναν πολεοδόμο. Είχαν σχέδια της πόλης με: ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα με τους κατοίκους, τα σημεία όπου ήταν αποθηκευμένοι οι σάκοι άμμου, τους υπεύθυνους εθελοντές που θα στοίβαζαν την άμμο ανάλογα με το τι κλίμακα πλημμύρας υπήρχε, και σε ποια σημεία της πόλης θα πήγαιναν για να προστατευθούν.
Είχαν τα σενάρια των προηγούμενων πλημμυρών και ήξεραν ποιοι κύκλοι της πόλης θα πλημμυρίσουν. Αυτό είναι και το σχέδιο εκκένωσης που λέει πως αν πλημμυρίσουμε προς τα εκεί οι περιοχές α, β, γ, δ εκκενώνονται. Αν γίνουν τα πράγματα χειρότερα τότε εκκενώνεται η πόλη.
Και πώς γίνεται αυτό; Ο αρχηγός της ομάδας, όπως έγινε στις κατασκηνώσεις, παίρνει την εντολή και ο κόσμος φεύγει».
Ερώτηση: Είναι λίγο τραγικό να έχουν σχέδιο εκκένωσης οι κατασκηνώσεις και να μην έχουν οι δήμοι…
Απάντηση: Οι δήμοι οφείλουν πλέον να αποκτήσουν σχέδιο. Το μάθημα που θα μας μείνει είναι αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου