«Το αρχαίο θέατρο μαζί με το Δημοτικό Θέατρο μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό πόλο πολιτισμού στον Πειραιά», ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην τοποθέτησή του στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο επικεφαλής της παράταξης «Αλλάζουμε τον Πειραιά για Όλους και Όλες», Γιώργος Γαβρίλης.
Ο κ. Γαβρίλης υπογράμμισε ότι το έργο της ανάδειξης και αξιοποίησης του αρχαίου θεάτρου είναι «υπερώριμο» και υπάρχουν από το 2018 μελέτες εγκεκριμένες από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Μεταξύ αυτών υπήρχαν αρχιτεκτονικές μελέτες αποκατάστασης και ανάδειξης του αρχαίου θεάτρου και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου του αρχαίου θεάτρου Ζέας και σύνδεσής του με το Παλαιό και Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, καθώς και την υπαίθρια Γλυπτοθήκη.
Ωστόσο, όπως είπε ο κ. Γαβρίλης, το Υπουργείο Πολιτισμού εξαίρεσε από τις χρηματοδοτήσεις του το συγκεκριμένο έργο.
«Είναι το μοναδικό αρχαίο θέατρο που διασώζεται στον Πειραιά», υπογράμμισε ο ίδιος και όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της παράταξης με την αναστήλωσή του μπορεί «ως θεατρικός χώρος αλλά και για παραστάσεις χορού, μουσικής και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, καλύπτοντας μια έλλειψη της πόλης».
Να πούμε ότι το αρχαίο θέατρο της Ζέας είναι μνημείο ιδιαίτερης πολιτισμικής και ιστορικής αξίας και έχει ιδιαίτερο συμβολισμό για τη σημερινή κοινωνία και αποτελεί αδιάψευστο τεκμήριο της ιστορικής συνέχειας και εξέλιξης της πόλης.
Στη μορφή που σώζεται σήμερα χρονολογείται από τον 2ο αιώνα π.Χ. Ήρθε στο «φως» κατά τη συστηματική ανασκαφή της «Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1881», έπειτα από εντοπισμό των ιχνών του κατά την εξομάλυνση της οδού Πραξιτέλους. Εξαιτίας της αποκάλυψης του, η ρυμοτομία στην περιοχή προσαρμόσθηκε ώστε να διατηρηθεί το μνημείο, με κατάργηση τμημάτων των οδών Πραξιτέλους και Κουντουριώτου.
Δυστυχώς, εκτός από ορισμένες αποσπασματικές προσπάθειες το θέατρο δεν έχει χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες.
Για την ιστορία να πούμε ότι ο Πειραιάς είχε κατά την αρχαιότητα δύο θέατρα. Ένα στη Καστέλα και όπως αναφέρει ο Ιάκωβος Δραγάτσης («Τα θέατρα του Πειραιώς και ο Κωφός λιμήν», Αθήνα 1882) στη δυτική πλευρά του λόφου της Μουνιχίας. Για αυτό και αναφέρεται ως το «εν τη Μουνιχία Διονυσιακόν θέατρον». Ωστόσο, αυτό το θέατρο, για το οποίο έχουν γράψει ο Λυσίας και ο Θουκυδίδης δεν διασώζεται σήμερα.
Το άλλο, όπως έγραψε ο Δ. Φίλιος («Έκθεσις περί των Πειραιεί ανασκαφών, 1880) βρισκόταν «προς τω Δυτικώ μυχώ του λιμένους της Ζέας (Πασαλιμάνι) κατά την θέσιν της κοινώς καλούμενην Φραγκόκκλησια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου