Λες και ήταν χθες: Η Πρωτοχρονιά του 1887 με τις "άγριες" προεκλογικές συγκνετρώσεις στον Πειραιά

Η Πρωτοχρονιά του 1887 βρήκε τον Πειραιά σε προεκλογικό αναβρασμό. Οι εκλογές, που είχαν προκηρυχτεί για τις 4 Ιανουαρίου, γίνονταν σε πολύ οξυμένο κλίμα καθώς την προηγούμενη χρονιά η κυβέρνηση του Θ. Δηλιγιάννη είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί κάτω από το βάρος του ναυτικού αποκλεισμού των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της κρίσης στην Ανατολική Ρωμυλία.
Η πειραϊκή εφημερίδα «Σφαίρα» περιγράφοντας τις συνθήκες, που επικράτησαν το 1886, έγραφε παραστατικά: «Υπουργεία πίπτοντα (εν. κυβερνήσεις) και υπουργεία ανιστάμενα (σ.σ. να πούμε ότι μετά την κυβέρνηση Δηλιγιάννη είχε σχηματιστεί μια προσωρινή υπηρεσιακή κυβέρνηση από τον Δ. Βάλβη και στη συνέχεια κυβέρνηση υπό τον Χ. Τρικούπη), πολιτικαί αντεγκλήσεις και κοινωνικαί ασχημίαι, γρονθοκοπήματα εν τη Βουλή, δολοφονίαι και αναιρέσεις έξω της Βουλής, συκοφάνται και συκοφαντούμενοι, υβρίζοντες και υβριζόμενοι, δέροντες και δερόμενοι (…)»
Μέσα σε αυτό το κλίμα την δεύτερη μέρα του 1887 ο υποψήφιος βουλευτής με την αντιπολίτευση, δηλαδή τον Θ. Δηλιγιάννη, Αναστάσιος Γεννάδιος επρόκειτο να μιλήσει στον Πειραιά από το Δημαρχείο, που τότε στεγαζόταν σε κτήριο στη συμβολή των οδών Λυκούργου και Δημοσθένους (σ.σ. ήταν το πρώτο Δημαρχιακό μέγαρο της πόλης. Θεμελιώθηκε στις 15 Ιουνίου 1858 και οι υπηρεσίες του Δήμου εγκαταστάθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1859. Το ιστορικό κτήριο γκρεμίστηκε επί δημαρχίας Αρ. Σκυλίτση την περίοδο της δικτατορίας 1967- 74. Τον Αύγουστο του 1869 θεμελιώθηκε το εμβληματικό Ρολόι, όπου το 1885 εγκαταστάθηκε το Δημαρχείο. Και αυτό το κτήριο γκρεμίστηκε επί δημαρχίας Σκυλίτση τη περίοδο της δικτατορίας).
Η ομιλία επρόκειτο να ξεκινήσει στις 2 το μεσημέρι αλλά ο υποψήφιος δεν είχε φανεί παρότι ο κόσμος είχε μαζευτεί. Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι εκείνα τα χρόνια ήταν συνηθισμένο σε τέτοιες συγκεντρώσεις να βρίσκονται οπαδοί και αντιπάλων κομμάτων.
Καθώς περνούσε η ώρα στο συγκεντρωμένο πλήθος άρχισαν να διαδίδονται διάφορες φήμες, άλλοι έλεγαν ότι ο Γεννάδιος δεν θα πήγαινε και άλλοι πως βρισκόταν από το πρωί στο σπίτι του δημάρχου, του παππού του δήμαρχου της Χούντας, τον Αριστ. Σκυλίτση, που διετέλεσε δήμαρχος την περίοδο 1883- 1887.
Ο κόσμος συνέχιζε να περιμένει μέχρι, που κάποια στιγμή άρχισαν κάποιοι να τρέχουν προς τον Τινάνειο κήπο. Αρκετοί τους ακολούθησαν και μόλις μαζεύτηκε εκεί κόσμος ανέβηκε σε μια εξέδρα ένας άλλος ομιλητής, που άρχισε να μιλάει υπέρ του Τρικούπη. Οι «τρικουπικοί» άρχισαν να τον επευφημούν ενώ οι αντιπολιτευόμενοι αποδοκιμάζοντάς τον προσπαθούσαν να τον σταματήσουν. Υπήρξε ένταση αλλά χάρη στην επέμβαση των ψυχραιμότερων η ένταση εκτονώθηκε και ομιλητής τελείωσε τον λόγο του κάτω από τις επευφημίες των «τρικουπικών».
Τότε άρχισε ο κόσμος να διαλύεται. Ωστόσο, γύρω στις 4 το απόγευμα έγινε γνωστό ότι εμφανίστηκε στην πλατεία Θεμιστοκλέους (σ.σ. στη θέση αυτής της πλατείας έχει οικοδομηθεί το κτήριο της Εθνικής τράπεζας και του ΝΑΤ) ο Γεννάδιος μαζί με τους Δημήτριο Ράλλη, με το παρατσούκλι «Ραλλάκι»,  που διετέλεσε, αργότερα, πέντε φορές πρωθυπουργός βραχύβιων κυβερνήσεων και τους Περικλή Αν. Πετράκη και Νικόλαο Λεβίδη.
Ο Γεννάδιος διακρινόταν, από μακριά, καθώς φορούσε ημίψηλο καπέλο, όπως περιγράφει η εφημερίδα «Σφαίρα», και άρχισε την ομιλία του. Ωστόσο, οι «τρικουπικοί» παριστάμενοι άρχισαν να αποδοκιμάζουν. Ο Ράλλης προσπαθούσε να καθησυχάσει τον κόσμο αλλά η ένταση οξυνόταν. Η ανταλλαγή ύβρεων μεταξύ των οπαδών των δύο κομμάτων συνεχιζόταν και μέσα σε πανδαιμόνιο ο υποψήφιος βουλευτής ολοκλήρωσε την ομιλία του, χωρίς, ευτυχώς, να σημειωθούν επεισόδια.
Η συγκέντρωση διαλύθηκε και οι υποψήφιοι ξεκίνησαν να πάνε προς τον σταθμό του σιδηρόδρομου. Φθάνοντας στην πλατεία Απόλλωνος (σημερινή πλατεία Καραϊσκάκη) οι Ράλλης και Λεβίδης προσπάθησαν να μιλήσουν στον κόσμο, όμως και πάλι οι αντίπαλοι ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες. Ακολούθησε πανδαιμόνιο και οι υποψήφιοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Έτσι, αφού περιόδευσαν σε διάφορα μέρη της πόλης έφτασαν στον σταθμό και με το τρένο έφυγαν για την Αθήνα.
Λίγο αργότερα, θα αναχωρούσε, με τον σιδηρόδρομο, για την Αθήνα ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α’ με τη βασίλισσα Όλγα και τη συνοδεία τους καθώς είχαν πάει από το πρωί σε ένα ρώσικο θωρηκτό, που ναυλοχούσε στη Σαλαμίνα, όπου και εγευμάτισαν με τον πλοίαρχο.
Για την ιστορία, να πούμε ότι στις εκλογές επικράτησε το κόμμα του Χαρ. Τρικούπη.