30η ημέρα καραντίνας- και ποιος ξέρει για πόσο ακόμη- και τα υπόγεια του μυαλού γεμίζουν με απόγνωση, όχι μόνο για το αύριο που ξημερώνει, αλλά και για το σήμερα.
Κοιμηθήκαμε με άλλη ζωή και ξαφνικά καλούμαστε όταν ξυπνήσουμε να διαχειριστούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, μα και εμπειρίες.
Οι καθημερινοί ρυθμοί, που είχαμε, ακόμη και ρουτίνας, δεν θα έχουν την ίδια γεύση με τους καινούργιους ρυθμούς μας.
Το νέκταρ που ρουφούσαμε, πιθανόν, να μην έχει την ίδια γεύση, τουλάχιστον, όπως αυτή που γευόμασταν..
Η ζωή μας, φοβάμαι, πως δεν θα ξαναείναι η ίδια..
Όχι μόνο γιατί θα ζήσουμε σε μία νέα τάξη πραγμάτων και ο πιο ισχυρός θα επιβιώσει.
Άλλα και επειδή τα αποτυπώματα, θα αφήσουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους, ψυχικά και οικονομικά.
Μέχρι τώρα, παρ' όλες τις αντιξοότητες, λέγαμε πως υπήρξαμε τυχεροί, που δεν βιώσαμε, κατοχή, πείνα και πολέμους, όπως οι γενεές των γονιών μας και των παππούδων μας.
Μέχρι τώρα όμως..
Γιατί η οικονομική πείνα που μας περιμένει, θα ισούται, με 3 πολέμους.
Η κρίση που βιώνουμε, αποδεικνύει τελικά, πως δεν αρχίζουν και τελειώνουν όλα στο εάν το κοινωνικό σου status περιλάμβανε ακριβά ρούχα, πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια με πισίνες..
Αυτά ανέκαθεν ήταν για τους λίγους..
Από την άλλη η ανύπαρκτη ουσιαστικά πολιτική της Δεξιάς διακυβέρνησης του τόπου, θα ακολουθήσει πολιτική και πάλι για τους έχοντες και κατέχοντες, μη αφήνοντας ουσιαστικά περιθώρια ανάκαμψης, πολλώ δε μάλλον και αισιοδοξίας.
Ο καιρός που θα ψάχνουμε ένα παράθυρο, ένα φως στο τούνελ, με την ελπίδα να οδηγηθούμε κάποια στιγμή στο ξέφωτο, φαντάζει από μακρινός έως ανύπαρκτος, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα.
Και από την άλλη, οξύμωρο να ψάχνουμε για παράθυρα, όταν δεν θα υπάρχει το κεραμίδι για να το στηρίξεις.
Η αλήθεια είναι πως ούτε με χειροκροτήματα, ούτε με το «βλέποντας και κάνοντας», προχώρησε μπροστά η ανθρωπότητα.
Η αισιοδοξία, που προσπαθούν να μας επιβάλουν, επίπλαστη..
Ο δε τρόπος, ανορθόδοξος, τουλάχιστον.
Και αυτοί που κρατάνε τις τύχες μας στα χέρια τους??
Απέδειξαν πως νοιάζονται μόνο για τα δικά τους χέρια και στην καλύτερη περίπτωση για τα χέρια των αρεστών και κολλητών και πόσα βραχιόλια θα καταφέρουν να χωρέσουν σε αυτά..
Και όσο πιο πολλά, τόσο πιο καλά, άσχετα αν στα δικά μας θα υπάρχουν δεσμά.
Εν κατακλείδι, το συμπέρασμα είναι ένα.
Πως την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, πάλι οι φτωχοί θα κληθούν να την υπερασπιστούν..
Και αυτό, όπως και να καταδικάζεις τα κακώς κείμενα που αφορούν τη ζωή σου, τη ζωή μου, τη ζωή μας, δεν θα είναι ούτε λαϊκισμός, ούτε ουτοπία..
* Η κ. Δακουτρού είναι στέλεχος της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (Ρ.Α.Σ),
Μέλος Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Κορυδαλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου