Το ιστορικό «έγκλημα» στη Πειραϊκή και οι καθυστερήσεις στα έργα αποκατάστασης

Φωτογραφία από τμήμα του Τείχους που έχει αποκαλυφθεί

Η… λύση ενός «εγκλήματος», που έγινε, επί δημαρχίας Αρ. Σκυλίτση, στη Πειραϊκή, σε βάρος της πολιτιστικής κληρονομιάς και των κατοίκων της πόλης, καθυστερεί εδώ και πολλά χρόνια.
Πρόκειται για τις επιχωματώσεις και την κατάληψη του χώρου των Τειχών του Πειραιά, που έγινε, στα χρόνια της δικτατορίας, επί δημαρχίας Σκυλίτση, για την εξυπηρέτηση αναγκών κέντρων αναψυχής, στερώντας, όμως, ένα θαυμάσιο περίπατο για τους κατοίκους.
Το θέμα επανήλθε, προ ημερών, όταν σε εκδήλωση ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης και αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Γαβρίλης επεσήμαναν ότι το έργο για την ανάδειξη του Κονώνειου Τείχους, «το οποίο υλοποιείται με την διαδικασία της αρχαιολογικής ανασκαφής, εξελίσσεται με πολύ αργούς ρυθμούς», όπως είπε, χαρακτηριστικά, ο κ. Γαβρίλης.
Νωρίτερα, ο κ. Μώραλης μιλώντας για την πρόσβαση στη Πειραϊκή επεσήμανε ότι όταν λέμε Πειραϊκή «εννοούμε όλο το παράκτιο μέτωπο μέχρι τη Μαρίνα Ζέας, χωρίς τη διακοπή των περίπου 1.000 μέτρων, τα οποία είναι κλεισμένα με συρματοπλέγματα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία».
«Από την εξέλιξη του έργου είναι προφανές ότι απαιτείται μια νέα συνεννόηση των φορέων της πόλης με το Υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να απομακρυνθούν οι τόνοι  μπαζών που εναποτέθηκαν επάνω του επί δημαρχίας Σκυλίτση  και να ανοίξει ο δρόμος της ανάπλασης της περιοχής  και της απόδοσης του χώρου και του μνημείου στους πολίτες», επεσήμανε ο αντιπεριφερειάρχης Πειραιά.
Για την ιστορία, να πούμε ότι το 1968 ο Δήμος Πειραιά, θέλοντας να δημιουργήσει νέα λεωφόρο, άρχισε να «μπαζώνει» τα τείχη και το γκρεμό στην περιοχή της οδού Ακτή Θεμιστοκλέους (από τον αριθμό 68 ως τον 116). Το Υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) σταμάτησε τις εργασίες αυτές. Πάνω στα «μπάζα» μπήκαν, όμως, οπλισμένα σκυροδέματα, σιδηροκατασκευές, τέντες και τραπεζοκαθίσματα!
Το 1970 ξεκίνησαν αναστηλωτικές εργασίες, για δυο χρόνια, από το ΥΠΠΟ. Η αναστήλωση αφορούσε σε 17 πύργους, από τους 27 ορατούς, από τη μάντρα της Σχολής Δοκίμων ως την οδό Μητρώου. Τελικά αναστηλώθηκαν μόνο 13 και τμήματα μεταπυργίων, λόγω εξάντλησης των πιστώσεων. Η μορφή των πύργων αναδείχθηκε και η εικόνα τους «ζωντάνεψε». αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό αν συγκριθούν με αυτούς που δεν αναστηλώθηκαν.
Από τη δεκαετία του ’80 επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη το ΥΠΠΟ  άρχισε να συντάσσει εξαντλητικά σχέδια αποτυπώσεως των τειχών. Ακολούθως συνέταξε μελέτη που έχει εγκριθεί με υπουργική απόφαση.
Το 1982 εκδόθηκε απόφαση αποβολής καταπατητών και κατεδάφισης αυθαιρέτων, ενώ το μνημείο χαρακτηρίστηκε ιστορικό από την οικοδομική γραμμή της οδού Ακτή Θεμιστοκλέους ως τη θάλασσα.
Έγινε αποχωμάτωση σε μήκος 2100 μ. και περιορισμός των «κέντρων» στο ένα πεζοδρόμιο της Ακτής Θεμιστοκλέους. Το 1985 διαπλατύνθηκε το πεζοδρόμιο, με γέφυρα, υπέρ το τείχος, για να μην το καλύψει.
Το 2005 αποφασίστηκε η διενέργεια ανασκαφικών τομών, τοπογράφηση της περιοχής, ενώ παράλληλα εγκρίθηκε προμελέτη αποχωμάτωσης και ανάδειξης του Κονωνείου τείχους και το 2010 η τότε Νομαρχία Πειραιά διέθεσε 250.000 € για την έναρξη των εργασιών, που συνεχίζονται για την αποχωμάτωση διαφόρων τμημάτων και καθαρισμού από graffiti.
Είναι αξιοσημείωτο ότι από την έναρξη των εργασιών μέχρι την αποπεράτωσή τους υπολογίζεται ότι θα απομακρυνθούν περίπου 140.000 κυβικά μέτρα χώματος.

@  Στο εξωτερικό κάτι… πέτρες και… βελανιδιές, που έχουν τις παρουσιάζουν ως φοβερά και τρομερά αξιοθέατα. Εδώ, τα πραγματικά μνημεία παγκόσμιας ιστορικής σημασίας τα καταστρέφουμε με χώματα και γκράφιτι ή στη… καλύτερη περίπτωση τα παρατάμε, ξεχασμένα, στη τύχη τους. Νεοέλληνες….